الف - دزفول
صانع عالمها ای صــانع عــالــمهابــا این همه زیبایــی وی مونس جان ودل در خــلــوتِ تنــهایــی آواره و بی سامان چون قیــس نیــم مجنون هستم به تو من عاشق چون خالق لیلایی مستم همه ی شبها از جام مِی عشقت برهــانــد مـــرا راهــت از رفتنِ هر جایی بیــرون نتــوان رفــتن از دایره ی حُسنت بــر کوی توأم ساکن بــا این هــمه زیبایی باعلم خـــرد رفــتم در فــکر رُخت دیــدم عقلم نتوان گفتن حُسنی که تــو دارایی بــر دست قلم چشمان در راه تــوأم حــیران در فــکر تـــو چــون رفتم کــو قـــدرت گویایی اندر نظرم هستی هر شعر که می گویم چشمم به رُخت خیره کو قوّه ی بینایی تنهانه به من هستی مأنوس به هر حالت بر چشم همه عالم پیوسته هویدایی بر باغ و گلستان هاهم کوه و بیابان ها هرجا که نظر سازم بر دیده تو پیدا یی نِی فکر بهشتم من باحوری وغلمانش نِی قصر و نه رضوانش با آن همه زیبایی ترسی نبودبر دل ازدوزخ و وَز نارش خــوفــم نبــود هــرگــز از روز صــف آرایی راضـــی بــه رضـای تــو آماده دستورم محکومِ قضاهستم تا اَمر چه فرما یی گر حکم دهی آتش سوزد بدنم آنگه از هجرتو چون سازم با این همه شیدایی تنها نبود ((راثی)) عاشق به جمالِ تو اَقشارجهان عاشق هستند به یکتایی التماس دُعــا
نام حق اعلا از او مشتق شده نام علی مست جام لایزالی عالم از جام علی حق علی درحق علی ازحق علی برحق علی زین سبب نوراً علا نور است اندام علی
