الف - دزفول
بسمه تعالی تضمین غزل حضرت امام خمینی رحمت الله علیه سـالــهــادر طـلـبـــش دور زِ اَغـــیــار شـدم تــا که وارد بــه ســرا پرده ی دلـــدار شـدم ایــن سخن گفتم و مـحو رُخ آن یــار شـدم من به خال لبت ای دوست گرفتارشدم چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم انـدر آن وادی معشوق چـو بیـرق بـزدم این نشان را نــه پِــیِ شهرت و رونــق بـزدم از همان جا به جهان نغمه ی مطلق بـزدم فارغ از خود شدم و کوسِ اَنالحق بزدم همچو منصورخریدار سَر ، دار شدم افتخار است که بنموده به من او نظری نـظـرش کـرده بـــه اَعـماقِ وجــودم اثــــری رنـگِ رُخ مـی دهــد از سِّـــرِ ضـمیرم خـبری غم دلدار فکنده است به جانم شرری که به جان آمدم و شُهره ی بازار شدم گرچه باشد سُخنم پُر زِ غـم و نـالـه و سـوز حـرفهـاهست درونِ دل و در سیـنـه هـنـوز لیـک کَـس پِـی نَبرد برهـمـه اسـرار و رُمـــوز دِر میخانه گشایید به رویم شب و روز که من از مسجد وازمدرسه بیزارشدم همچـو آیـیـنه دلِ خــویــش مُـبیـَّـن کــردم سیـنــه را نـیـزبــدیـن آیـــه مـُـــزَّیــَن کــردم ره خــود تــا بــه بَــر دوست مُـعَّیـن کــردم جامه ی زُهد وریا کَندم وبرتن کردم خـِـرقه ی پیرخراباتی و هوشیارشُدم پـیـرمیخـانـه ازاین مـَـرحلـه هُـشـدارم داد بــا یـکی جـُـرعــه نشان رَهِ آن یـــارم داد فـاش گـویم کــه تــوان بـرتــن بیـمـارم داد واعظ شهر که از پـَندِ خود آزارم داد از دَم رنـد مِی آلـوده مدد کار شدم وقت آن گشت که درمیکده دادی بکُـنـم سَرکشم جامی و با نَفس عِنادی بکُـنـم بــا وفــاداری دِل فـــکـر جـهــادی بکُـنــم بگــذاریـد که ازبُتـکـده یـادی بکـنم من که بادست بُت میکده بیدارشدم ایــکـه بـــادست بُتِ میــکـده بـیـــدار شـدی خـرقـه ی پـیـربـه تـن کردی وهُشیار شـدی تــابـه مـا درهمه دَم یــارو مـَـدَدکـــار شـدی حیف شد کَـزبــَـرعُشـاق تــوای یـارشدی ((راثیم )) من که به اَنفاس توپُربارشدم یاعلی 
نام حق اعلا از او مشتق شده نام علی مست جام لایزالی عالم از جام علی حق علی درحق علی ازحق علی برحق علی زین سبب نوراً علا نور است اندام علی
