غیبت

چندی است که بی تاب عطش گریه ی خون می داریــم

بــرگـِـردسـراییم و بـه یـادنگهش از همه کـَس بی زاریــم

او آمـــــده افـســـوس کـــه مــا غـیـبـت کــبـری داریـــم

ای دل بنــما رَه کــه سـَـر وجــان بـه فــدایـش سـازیــم

ــــــــــــــــــــــــــــ

نوشته شده در شنبه 91/5/14ساعت 4:4 صبح توسط حسن راثی| نظرات ( ) |